Eg for ut i strid
|
Da dei framande kom
|
Eg sloss for min heim og min buskap
|
Eg kjempa dei ned
|
Med mitt spjut og min boge
|
Sa dei heime kunne eta og sova
|
|
Eg drakk og eg skrala
|
Eg lo og eg skrøyt
|
Av mine sigrar, mitt mot og min styrke
|
Eg fortalde om gullet eg fann
|
Hja dei eg slakta ned for fote
|
|
Eg vakna bratt
|
Ein kald og mørk morgon
|
Med buskapen daud og trellane rømde
|
All mjøden var drukken og venene reist
|
|
Da la eg i veg til lovande land
|
For atter a vende heim med aere
|
Alle som sto i vegen for meg
|
Skulle kjenne min styrke og vreide
|
|
Ved ein flod sto ein gammal og støl mann
|
Han vokta ein bat som eg trong
|
Eg skulle hogge han ned
|
Men sverdet brast og
|
Den gamle sto der og flirte
|
|
“Fattige tape, som aldri har skjøna
|
At ein krigar skal kjempe mot krigar
|
Aldri du vinn visst du berre ser fram
|
Og ikkje inn”
|
Med eit var den gamle vekk
|
Og vinden tok med seg baten
|
|
Ved bredda sto eg og skua
|
Men nadde ikkje den andre sida
|
Da starta kampen mot krigaren
|
Eg alltid trudde eg kjente
|
|
-----------------
|
Krigaren Eg Ikkje Kjende
|
| Enslaved |
