Eit er frøðið um Nornagest,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
tilikum goðum gekk han næst,
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
oksar tolv voru leiddir a torg
|
og so fram a friðu borg
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Kongur ætlar at høgga teir,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Tilikum goðum gekk tað við gleim.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Kongurin hjo so mikið høgg,
|
At bloðið dreiv við benjar døgg
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Allir duttu teir deyðir niður,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Øxin stoð i stokki við.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Allir lovaðu hilmarhøgg,
|
bloðið dreiv um benjardøgg.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Har kom kall við høkjur tvær,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Studdist so fast a baðar tær.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Kongurin kvøður kalli blittt:
|
”Hvi lovar tu ikki høggið mitt”
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Yvrið harra var høggið titt,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
i forðum sa eg vænari slikt.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Ta skalv bæði leyv og lund,
|
Sjurður høgg ormin i miðju sundur.”
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
”Kanst tu siga fra Sjurð svein,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
hann var frægur av fornum ein.”
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
”Tað kann eg siga Sjurði fra,
|
tilikan eingin við eygum sa.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Høgni var ein heiðursmann,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Ljotan av lit so kendi eg hann.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Gunnar var so reystur og rikur,
|
froður og bliður og Gunhild likur.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Froður og bliður og Gunhild likur,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Seint man føðast annar slikur.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Faðir min atti friðdligt bu.
|
Fjol tað mikið um manga ku.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Eg sat a skogvi og goymdi hest,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Helst ta ið veðurið var best.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Riðu teir um dikið heim,
|
Gunnar og Høgni og Sjurður svein.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Riðu teir um dikið ta,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Eg var sevin og sa hara.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Gunnars hestur sprakk um fyrst,
|
Gunnar kandi væl tann dyst.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Høgna hestur sprakk um ta,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
Grani fastur i feni la.
|
-hvør ein sveinur geri so-
|
Sjurðar hestur sprakk um siðst,
|
ta gav Guð mær goðan list.
|
-Hvita tjald nivir niður frammi.
|
Enn gellir luður i stavni,
|
Kallur kom heim við ungum syni,
|
Kelling situr so hakonu blið,
|
Hvita tjald nivur niður frammi.-
|
|
Grani fell i fenið fast,
|
-tu tarvst onki rað geva i vanda-
|
galtagjørðin sundur brast.
|
| -hvør ein sveinur geri s |
